ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ

BALKAN WARS 1912

.

1913

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 1897 . ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ . ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ

Στις 5 Απριλίου του 1897 κηρύσσεται ο πόλεμος από τον Σουλτάνο εναντίον της Ελλάδας. Ο ελληνικός στρατός βρέθηκε απροετοίμαστος. Παρόλα αυτά ως και τα μέσα Απριλίου 1897 στέκεται και υπερασπίζεται τη μεθόριο βόρεια της Λάρισας. Μονάδες του πυροβολικού και του πεζικού στη μάχη των Δελερίων δεν αντέχουν κι οπισθοχωρούν.

Η οπισθοχώρηση γενικεύεται. Ο στρατός υποχωρεί πρώτα ως τη Λάρισα κι αργότερα ως την πόλη των Φαρσάλων. Μάταια ο Αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος προσπάθησε ανασύνταξή του. Ο Tούρκος Ετέμ Πασάς κατευθύνεται προς τον Βόλο, για να τον καταλάβει.

Ωστόσο, η αντίσταση της 3ης Ελληνικής Μεραρχίας που υπερασπίζεται την περιοχή του Βελεστίνου παραμένει σθεναρή (με την προσπάθεια του Κ. Σμολένσκυ). Όταν ο Κωνσταντίνος άστοχα διέταξε σύμπτυξη του στρατού προς τα Φάρσαλα, τότε μόνο οι Τούρκοι κατάφεραν να καταλάβουν το Βόλο.

Στη συνέχεια (23 Απρ. 1897) οι Τούρκοι στρέφονται προς την περιοχή των Φαρσάλων όπου την ίδια μέρα έγινε μάχη κατά την οποία αποκρούσθηκαν επιτυχώς οι επιθέσεις τους από τον Ελληνικό στρατό. Οι φόβοι του Κωνσταντίνου για περικύκλωση των Ελληνικών δυνάμεων με ελιγμό των Τούρκων οδήγησαν τις Ελληνικές δυνάμεις νοτιότερα ακόμα στην περιοχή του Δομοκού. Στις 5 Μαΐου οι Έλληνες συμπτύσσονται στη διάβαση της Όρθρυος, Δερβέν Φούρκος, όπου και ηττώνται και τρέπονται σε άτακτη φυγή προς τη Λαμία. Με επέμβαση του Ρώσου Τσάρου, Νικολάου Β΄, ο Τούρκος Σουλτάνος πείθεται και σταματά τις επιθέσεις.

Στην περιοχή Ταράτσα της Λαμίας στις 8 Μαΐου 1897 υπογράφεται ανακωχή μεταξύ των εμπολέμων η οποία εμποδίζει την τελευταία στιγμή τους Τούρκους να κατευθυνθούν προς την Αθήνα. Μάχες έγιναν και στην Ήπειρο αλλά και στις περιοχές Πέντε Πηγάδια και Γρίμποβο. Καμιά από αυτές δεν ήταν από ελληνικής πλευράς νικηφόρα.

Αν και νίκησαν οι Τούρκοι οι όροι της συνθήκης με την οποία έκλεισε ο πόλεμος του 1897 ήταν ιδιαίτερα επιεικείς για το Ελληνικό κράτος που έχανε ελάχιστα εδάφη κοντά στα τότε σύνορα με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. (Για το γεγονός αυτό πρέπει να αναγνωρίσουμε πως οφείλουμε πολλά στη Γερμανική μεσολάβηση.)

Ωστόσο, η πολεμική αποζημίωση που καθορίστηκε, για να καταβάλει η ηττημένη Ελλάδα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήταν δυσβάσταχτη. Ανερχόταν στο ποσό των 4.000.000 τουρκικών λιρών. Αν και μικρότερο κατά πολύ από το αρχικό ποσό αποζημίωσης που ζητούσε η Τουρκία (10.000.000 τουρκικές λίρες), το ποσό, αυτό για να αποπληρωθεί, απαιτούσε την εκχώρηση δανείου στην Ελλάδα από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Τότε, και για την αποπληρωμή του συγκεκριμένου δανείου, τέθηκε η χώρα υπό την εποπτεία Επιτροπής Διεθνούς Οικονομικού ελέγχου (Δ.Ο.Ε.).

Η Κρήτη (1898) έγινε αυτόνομη με Ύπατο Αρμοστή τον πρίγκιπα Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του βασιλιά Γεωργίου του Α΄, ο οποίος, αρχικά έγινε δεκτός με ενθουσιασμό, όταν έφτασε στην Κρήτη. (Δεκέμβριο του 1898) [Δες κεφάλαιο για την Κρήτη] Προηγουμένως, είχε εκκενωθεί το νησί από Τουρκικές φρουρές.

Παραθέτουμε αποσπάσματα από τα Απομνημονεύματα του Θ. Πάγκαλου όπου περιγράφεται η οικτρή κατάσταση του Ελληνικού στρατού κατά τον πόλεμο του 1897 (τόμος Α΄):

«.... Τα στελέχη του πεζικού, εκτός ολίγων υπολοχαγών και ανθυπολοχαγών των σχολών Ευελπίδων και υπαξιωματικών, ήσαν τελείως αμαθή και ανίκανα...... ..... Η στρατιωτική μόρφωσις περιωρίζετο εις την τακτικήν της καταδιώξεως ληστών, φυγοδίκων και ζωοκλεπτών.......

Ομοία προς την του πεζικού και έτι χειροτέρα ήτο η κατάστασις των στελεχών του ιππικού. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων διέπρεπον εν αυτώ οι κρασοπατέρες με τις κυρτές πάλες και τους φθηνούς παλληκαρισμούς των καφωδείων........

Η εκτέλεσις ασκήσεως βολής (το κύριον έργον του πυροβολικού) ήτο τελείως παρημελημένη, δια λόγους οικονομίας των πυρομαχικών και υπήρξαν πλείστοι αξιωματικοί οι οποίοι δια πρώτην φοράν έρριψαν κανονιά εις το πεδίον της μάχης!

Το ολίγον Μηχανικόν εχρησιμοποιείτο μάλλον ως πεζικό, διότι εστερείτο ειδικής εκπαιδεύσεως και των τεχνικών μέσων.

Αυτός ήτο ο στρατός δια του οποίου η ανεκδιήγητος εκείνη κυβέρνησις ενόμιζε ότι θα νικήσει την Τουρκικήν αυτοκρατορίαν.»

Βαλκανική Κρίση 1875 έως 1878, Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Προπαρασκευ, Εθελοντές, Ιατρική Περίθαλψη, Υπογραφή Βαλκανικού Συμφώνου

Κατάληψη Ελασσόνας, Δεσκάτης, Η Μάχη του Σαραντάπορου, Απελευθέρωση Σερβίων, Κοζάνης, Απελευθέρωση Γρεβενών, Δεσκάτης, Απελευθέρωση Λιτοχώρου, Κατερίνης, Απελευθέρωση Βέροιας, Απελευθέρωση Έδεσσας, Κατάληψη Αμυνταίου, Η Μάχη των Γιαννιτσών, Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης, Απελευθέρωση Χαλκιδικής, Αγίου Όρους, Η Μάχη του Ναλμπάκιοϊ, Απελευθέρωση Φλώρινας, Αμυνταίου, Πτολεμαΐδος, Επιχειρήσεις του Βουλγαρικού και Σερβικού στρατού

Ελληνικός στόλος, Κατάληψη της Λήμνου, Βύθιση του Φετίχ Μπουλέν, Κατάληψη Θάσου, Ίμβρου, Αϊ Στράτη, Σαμοθράκης, Ψαρών, Τενέδου, Ναυμαχία Έλλης, Απελευθέρωση Μυτιλήνης, Απελευθέρωση Χίου, Ναυμαχία Λήμνου, Απελευθέρωση Σάμου, Δράση Μοίρας Ιονίου, Αξιωματικοί του Ναυτικού, Θωρηκτό Αβέρωφ

Στρατιά 'Ηπειρου, Κατάληψη Πρέβεζας, Πέντε Πηγαδιών, Η πορεία προς τα Ιωάννινα, Απελευθέρωση Ιωαννίνων, Οι τελευταίες ημέρες του βασιλέως Γεωργίου, Αεροπορία, Γεγονότα πριν το τέλος του Α΄Βαλκανικού

Αυτόνομη Βόρεια Ήπειρος

Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Η Μάχη της Θεσσαλονίκης, Η Μάχη Κιλκίς, Λαχανά, Η κατάληψη της Δοϊράνης, Απελευθέρωση Σερρών, Δράμας, Δοξάτου, Ξάνθης, Κομοτηνής, Απελευθέρωση Καβάλας, Συνθήκη Βουκουρεστίου

Απελευθέρωση Κρήτης

Μετάλλια της Εποχής 1912 και 1913, Εξώφυλλα τετραδίων της Εποχής 1912 και 1913, Ημερήσιος τύπος 1912 και 1913, Αλληλογραφραφία από το μέτωπο, Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄, Ελευθέριος Βενιζέλος, Παύλος Κουντουριώτη

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ (Balkan Wars 1912 . 1913) ανήκει στην Οικογένεια Ποταμιάνου Ε.Κ.Α. (Ηπειρωτική).

Συναποτελείται από συλλογές, που αφορούν την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, του Μανουσάκη και άλλων.

Η Έρευνα, η Συγγραφή και η Επιμέλεια της ύλης πραγματοποιήθηκαν από την Αργυρή Κ. Μπαξεβάνου, Φιλόλογο και Συγγραφέα.

Υπεύθυνη Σχεδιασμού και Διαχείρισης ιστοσελίδος Ειρήνη Μαρία Β. Ταμπάκη, φοιτήτρια Μηχανικών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών Π.Ε.

Ευγενική υποστήριξη Βασίλειος Α. Ταμπάκης, Δρ. Δασολογίας

Το υλικό στην πρωτογενή του μορφή εκτίθεται στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού, Σκιάθου.