ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ

BALKAN WARS 1912

.

1913

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Γεννήθηκε στις Μουριές Χανίων στις 10/23 Αυγούστου 1863 ή 1864. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες της νεότερης Ελλάδας. θεωρείται από πολλούς ο πρωθυπουργός με τα περισσότερα επιτεύγματα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και οικονομικών.

Μετά τη Κρητική Επανάσταση του 1866 συναντούμε την οικογένεια Βενιζέλου στη Σύρο. Ο πατέρας του, Κυριάκος, πολύ αργότερα, το 1872, θα λάβει αμνηστία από τον Σουλτάνο και τότε μόνο η οικογένεια θα μπορέσει να επιστρέψει στην Κρήτη. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος τελείωσε το Δημοτικό και την Α΄ τάξη Γυμνασίου στα Χανιά. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα στο εκπαιδευτήριο Αντωνιάδου. Την τελευταία τάξη του Γυμνασίου την παρακολούθησε στην Σύρο. Από εκεί πήρε το απολυτήριό του. Για δύο χρόνια δούλεψε στο κατάστημα του πατέρα του. Όμως η αγάπη του για τα γράμματα δεν ήταν δυνατόν να καμφθεί. Μόνος του μάθαινε Αγγλικά και Γαλλικά και αργότερα προχώρησε σε σπουδές στη Νομική Αθηνών. Αναγορεύθηκε διδάκτωρ Νομικής και επέστρεψε το 1886 στην Κρήτη όπου άρχισε να ασκεί τη δικηγορία.

Το 1887 εξελέγη βουλευτής Κυδωνίων. Ξεχώρισε για τις ριζοσπαστικές απόψεις και την τόλμη του. Ήταν ιδιαίτερα εύγλωττος.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1895 ξέσπασε η Κρητική Επανάσταση. Ο Βενιζέλος δε συμφωνούσε με την ενέργεια αυτή, γιατί πίστευε ότι η Κρητικοί δεν έπρεπε να ξεσηκώνονται μόνοι τους, αλλά να αντιδρούν πάντα σε συνεννόηση με την Αθήνα.

Παρόλα αυτά τον Ιανουάριο του 1897 και ενώ οι Τούρκοι έσφαζαν στα Χανιά και στο Ρέθυμνο, ο Βενιζέλος πήγε στη Μαλάξα και τέθηκε επικεφαλής 2.000 επαναστατών. Στο Ακρωτήρι ύψωσε την Ελληνική σημαία. Οι Τούρκοι ζήτησαν τη βοήθεια των ναυάρχων των Μεγάλων Δυνάμεων οι οποίοι έσπευσαν με τους στόλους τους και βομβάρδισαν του επαναστάτες στο Ακρωτήρι. Αμέσως ο Βενιζέλος συνέταξε διαμαρτυρία προς τους ναυάρχους.

Οι βομβαρδισμοί των Κρητών από Χριστιανικές δυνάμεις προκάλεσε συγκίνηση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Η επανάσταση του '95 οδήγησε στον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.

Όταν η Κρήτη γίνεται Αυτόνομη με Ύπατο Αρμοστή τον πρίγκηπα Γεώργιο, ο Βενιζέλος θα λάβει τη θέση του Υπουργού Δικαιοσύνης. Ο Γεώργιος δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα σε αντίθεση με τον Βενιζέλο που θεωρούσε προσωρινή την Αρμοστεία. Σιγά σιγά οι σχέσεις των δύο ανδρών οξύνθηκαν και κατέληξαν σε σύγκρουση με την Επανάσταση του Θερίσσου τον Μάρτιο του 1905. Επικεφαλής των Επαναστατών ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

(Για τα γεγονότα του Θερίσου, για το πώς γίνεται Πρωθυπουργός της Ελλάδος, ποια η στάση του την εποχή του Εθνικού Διχασμού, ποια η θέση του για τη συμμετοχή της Ελλάδος στον Α΄ Παγκόσμιο, ποιες αποφάσεις και οι ενέργειές του κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, γίνεται αναλυτική παρουσίαση στο συγκεκριμένο πόνημα στα αντίστοιχα κεφάλαια.)

Όταν η Γερμανία νικημένη υπέγραψε ανακωχή (μετά τον Α΄ Παγκόσμιο), συνήλθε στο Παρίσι η Συνδιάσκεψη της Ειρήνης, όπου ο Βενιζέλος παρέστη ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας και προέβαλε τις αξιώσεις της χώρας μας, οι οποίες έγιναν στο σύνολό τους δεκτές με τις συνθήκες του Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919) και των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920). Ως αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών η Ελλάδα προσάρτησε (προσωρινά) την Ανατολική Θράκη και την ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης στην εκείθεν του Αιγαίου πλευρά. Όντας στη Γαλλία εκείνο τον καιρό, ο Βενιζέλος εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ενώ όμως επρόκειτο να γυρίσει στην Ελλάδα, έγινε δολοφονική απόπειρα εναντίον του στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών, στο Παρίσι, από δύο απότακτους Έλληνες αξιωματικούς, κατά την οποία τραυματίστηκε από πυρά περιστρόφου ελαφρά στο χέρι. Αφού θεραπεύτηκε από τα τραύματά του, γύρισε το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στην Αθήνα.

Ο θάνατος του άτυχου βασιλιά Αλέξανδρου είχε ως συνέπεια να ανακηρύξει η Βουλή Αντιβασιλέα τον ναύαρχο, Παύλο Κουντουριώτη. Την 1 Νοεμβρίου 1920 έγιναν βουλευτικές εκλογές. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων έλαβε 50,31% του συνόλου των ψήφων, αλλά νικήθηκε από την Ενωμένη Αντιπολίτευση που είχε λάβει το 49,36% λόγω του εκλογικού νόμου, που έδωσε τις περισσότερες έδρες στην αντιβενιζελική παράταξη. Είναι φανερό πόσο διχασμένος ήταν τότε ο λαός.

Ο Βενιζέλος παρά το μεγάλο ποσοστό ψήφων που έλαβε το κόμμα του, δεν εξελέγη καν βουλευτής. Τη μεθεπόμενη σχημάτισε κυβέρνηση ο Δημήτριος Ράλλης, παραιτήθηκε ο Κουντουριώτης κι έγινε αντιβασίλισσα η βασιλομήτωρ Όλγα μέχρι να γίνει δημοψήφισμα, το οποίο θα επανέφερε τον εξόριστο Κωνσταντίνο. Στις 4 Νοεμβρίου ο Βενιζέλος αναχώρησε για το Παρίσι, δηλώνοντας ότι αποσύρεται από την ενεργό πολιτική και σκοπεύει να ιδιωτεύσει, αλλά αν η χώρα ζητήσει τις υπηρεσίες του στο εξωτερικό, θα είναι στη διάθεσή της.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, ο Βενιζέλος δέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη διάσκεψη της Λωζάνης όπου στις 24 Ιουλίου 1923 υπέγραψε την ομώνυμη Συνθήκη με την Τουρκία. Στις 16 Δεκεμβρίου 1923 έγιναν εκλογές για συντακτική συνέλευση από τις οποίες απείχε η αντιπολίτευση. Ο Βενιζέλος εκλέχθηκε βουλευτής στην Αθήνα και σε άλλες περιοχές (το επέτρεπε το εκλογικό σύστημα) κι επέστρεψε στην Ελλάδα, έγινε δε πρόεδρος της Βουλής με την ψήφο όλων των βουλευτών.

Όμως, η ανάμειξη ξένων στοιχείων στην πολιτική κι ένα πρόβλημα στην υγεία του τον υποχρέωσαν να παραιτηθεί στις 4 Φεβρουαρίου, να υποδείξει ως διάδοχό του τον Γεώργιο Καφαντάρη και να φύγει και πάλι στο Παρίσι, όπου επιδόθηκε στη μετάφραση των «Ιστοριών» του Θουκυδίδη.

Στις 5 Ιουλίου 1928 παραιτήθηκε η κυβέρνηση Ζαΐμη. Ο Βενιζέλος έγινε πρωθυπουργός και προκήρυξε εκλογές για τις 19 Αυγούστου 1928. Τις κέρδισε το Κόμμα των Φιλελευθέρων που πήρε τις 228 από 250 έδρες της Βουλής. Ο Βενιζέλος κυβέρνησε μέχρι το 1932.

Στο διάστημα αυτό η πιο πολυσυζητημένη πράξη του Βενιζέλου ήταν η υπογραφή της ελληνοτουρκικής σύμβασης στην Άγκυρα, στις 10 Ιουνίου 1930. Με αυτή τη συμφωνία έκλεισαν οι περισσότερες εκκρεμότητες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η Ελλάδα συμφώνησε να πληρώσει 425.000 λίρες Αγγλίας ως αποζημίωση για τους Τούρκους που έφυγαν από τη χώρα (στο πλαίσιο της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών) και σε αντάλλαγμα η Τουρκία δεχόταν να αναγνωρίσει τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ως μόνιμους κατοίκους. Εν συνεχεία, στις 30 Οκτωβρίου υπογράφτηκε στην Άγκυρα το Σύμφωνο ελληνοτουρκικής φιλίας, ουδετερότητας και διαιτησίας. Η διπλωματική αυτή προσέγγιση άλλαξε άρδην το κλίμα στις δύο χώρες, με αποτέλεσμα τόσο ο Βενιζέλος στην Άγκυρα όσο ο Ισμέτ Ινονού στην Αθήνα να τύχουν θερμής υποδοχής από τους κατοίκους.

Στις 16 Ιανουαρίου 1933 η κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη ανατράπηκε και, για τελευταία φορά, πρωθυπουργός έγινε ο Βενιζέλος. Στις εκλογές της 5ης Μαρτίου όμως τα αντίπαλα κόμματα πλειοψήφησαν. Τότε, ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας ηγήθηκε πραξικοπήματος υπέρ του Βενιζέλου. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όμως ονόμασε πρώτα πρωθυπουργό τον στρατηγό Οθωναίο, ώστε να καταστείλει το πραξικόπημα, και αμέσως μετά έκανε πρωθυπουργό τον Τσαλδάρη. Στις αρχές Μαΐου ο Ιωάννης Μεταξάς κατέθεσε στην Βουλή πρόταση δίωξης του Βενιζέλου. Στις αρχές Ιουνίου αντιβενιζελικοί αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Βενιζέλο στη λεωφόρο Κηφισίας κι ακολούθησαν διώξεις φιλοβενιζελικών αξιωματικών. Κατά την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του τραυματίστηκε η δεύτερη γυναίκα του, Έλενα Σκυλίτση, η οποία επέβαινε επίσης στο αυτοκίνητο, και σκοτώθηκαν μέλη της προσωπικής του ασφάλειας. (Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Μαρία Ελευθερίου Κατελούζου, με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Κυριάκο και τον Σοφοκλή και η οποία πέθανε νεότατη.)

Το 1935 ενθάρρυνε στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώθηκε την 1 Μαρτίου από βενιζελικούς αξιωματικούς. Το κίνημα όμως δεν είχε αρχηγό κι αναγκάστηκε να το αναλάβει ο ίδιος. Αυτό είχε ως αποτελέσματα την αποχώρηση του Γεωργίου Παπανδρέου από το Κόμμα Φιλελευθέρων, την έκδοση νόμων δίωξης των φιλοβενιζελικών και περιορισμού άρθρων του Συντάγματος, και βέβαια την ερήμην καταδίκη σε θάνατο του Βενιζέλου και του Πλαστήρα. Από την κατάσταση αυτή επωφελήθηκαν ο Μεταξάς και ο Κονδύλης, θέτοντας ξανά το καθεστωτικό ζήτημα και οδηγώντας στην κατάλυση της Δημοκρατίας και στην επάνοδο της Μοναρχίας.

Ο Βενιζέλος, αφού έκανε δήλωση αποχώρησης από την πολιτική, κατέφυγε στο Παρίσι, όπου πέθανε στις 18 Μαρτίου 1936. Η σορός του μεταφέρθηκε και θάφτηκε στο Ακρωτήρι της Κρήτης.

Βαλκανική Κρίση 1875 έως 1878, Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Προπαρασκευ, Εθελοντές, Ιατρική Περίθαλψη, Υπογραφή Βαλκανικού Συμφώνου

Κατάληψη Ελασσόνας, Δεσκάτης, Η Μάχη του Σαραντάπορου, Απελευθέρωση Σερβίων, Κοζάνης, Απελευθέρωση Γρεβενών, Δεσκάτης, Απελευθέρωση Λιτοχώρου, Κατερίνης, Απελευθέρωση Βέροιας, Απελευθέρωση Έδεσσας, Κατάληψη Αμυνταίου, Η Μάχη των Γιαννιτσών, Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης, Απελευθέρωση Χαλκιδικής, Αγίου Όρους, Η Μάχη του Ναλμπάκιοϊ, Απελευθέρωση Φλώρινας, Αμυνταίου, Πτολεμαΐδος, Επιχειρήσεις του Βουλγαρικού και Σερβικού στρατού

Ελληνικός στόλος, Κατάληψη της Λήμνου, Βύθιση του Φετίχ Μπουλέν, Κατάληψη Θάσου, Ίμβρου, Αϊ Στράτη, Σαμοθράκης, Ψαρών, Τενέδου, Ναυμαχία Έλλης, Απελευθέρωση Μυτιλήνης, Απελευθέρωση Χίου, Ναυμαχία Λήμνου, Απελευθέρωση Σάμου, Δράση Μοίρας Ιονίου, Αξιωματικοί του Ναυτικού, Θωρηκτό Αβέρωφ

Στρατιά 'Ηπειρου, Κατάληψη Πρέβεζας, Πέντε Πηγαδιών, Η πορεία προς τα Ιωάννινα, Απελευθέρωση Ιωαννίνων, Οι τελευταίες ημέρες του βασιλέως Γεωργίου, Αεροπορία, Γεγονότα πριν το τέλος του Α΄Βαλκανικού

Αυτόνομη Βόρεια Ήπειρος

Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Η Μάχη της Θεσσαλονίκης, Η Μάχη Κιλκίς, Λαχανά, Η κατάληψη της Δοϊράνης, Απελευθέρωση Σερρών, Δράμας, Δοξάτου, Ξάνθης, Κομοτηνής, Απελευθέρωση Καβάλας, Συνθήκη Βουκουρεστίου

Απελευθέρωση Κρήτης

Μετάλλια της Εποχής 1912 και 1913, Εξώφυλλα τετραδίων της Εποχής 1912 και 1913, Ημερήσιος τύπος 1912 και 1913, Αλληλογραφραφία από το μέτωπο, Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄, Ελευθέριος Βενιζέλος, Παύλος Κουντουριώτη

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ (Balkan Wars 1912 . 1913) ανήκει στην Οικογένεια Ποταμιάνου Ε.Κ.Α. (Ηπειρωτική).

Συναποτελείται από συλλογές, που αφορούν την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, του Μανουσάκη και άλλων.

Η Έρευνα, η Συγγραφή και η Επιμέλεια της ύλης πραγματοποιήθηκαν από την Αργυρή Κ. Μπαξεβάνου, Φιλόλογο και Συγγραφέα.

Υπεύθυνη Σχεδιασμού και Διαχείρισης ιστοσελίδος Ειρήνη Μαρία Β. Ταμπάκη, φοιτήτρια Μηχανικών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών Π.Ε.

Ευγενική υποστήριξη Βασίλειος Α. Ταμπάκης, Δρ. Δασολογίας

Το υλικό στην πρωτογενή του μορφή εκτίθεται στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού, Σκιάθου.